Beroep: Ik geef healing en coaching. Daarnaast ben ik net moeder geworden.

Wat maakt jou Indisch?

Behalve dat ik van rozenwater hou? Tja, dat weet ik niet en het is ook heel moeilijk te zeggen. Ten eerste natuurlijk mijn afkomst; mijn vader en mijn opa komen uit Surabaya. Maar het is meer dan dat. Ik voel me gewoon thuis bij Indische mensen en met Indisch eten.

Wat is je lievelingsgerecht?

Behalve pizza? Peppesan.

Wat is dat?

Makreel helemaal ingepakt met sambal in de oven.

Waar komen je ouders vandaan?

Mijn moeder komt uit Nederland. Zij is dochter van een slager en is een mooie, blonde vrouw. Mijn vader komt ook uit Nederland. Op de lange weg die zijn ouders aflegden vanuit Indonesië naar Nederland is hij als laatste geboren. Zijn broers en zussen zijn ook allemaal op verschillende plekken in de wereld geboren. Mijn opa komt uit Surabaya, maar het is onduidelijk wie zijn ouders zijn. Hij werd verliefd op mijn oma, een Thaise vrouw, die daar ganzeneieren verkocht. En wat gebeurde er vervolgens? Toen mijn opa vroeg: ‘Ga je mee naar Surabaya?’ antwoordde mijn oma dat ze dat heel erg leuk vond. Omdat ze alleen alleen Thais sprak verkeerde ze in de veronderstelling dat ze gewoon naar een dorpje verderop gingen. Enfin, drie jaar later belde ze haar familie op om te vertellen ze dat ze op Surabaya was en inmiddels twee kinderen had. Ze zijn verdreven uit Surabaya tijdens de Bersiap-periode. Via verschillende eilanden, waar mijn vaders oudere zussen en broers zijn geboren zijn ze tenslotte in Nederland terechtgekomen en is mijn vader geboren. Hij heeft hier later mijn moeder ontmoet.

Indonesische mensen zijn toch anders: spontaner, zachter. Thai zijn ook mooi maar wat verfijnder, preciezer en geslepener. Dat zijn kwaliteiten die ik ook heb.

Heb je veel verhalen gehoord uit Indië?

Nee, mijn vader wilde het niet echt weten omdat het te pijnlijk was. Er werd niet over Indonesië en Indië gesproken en de taal kent hij ook niet. Uiteindelijk hebben we het zelf moeten uitvinden, op het eten na, want mijn oma kookte altijd Thais en Indonesisch. De klanken zijn heel bekend. Mijn vader heeft geen contact; de hele Indonesische tak is onbekend. De Thaise tak is wel bekend. We gaan heel vaak naar Thailand en ze komen ook vaak hier. Toch blijft Indonesië me altijd trekken. Ik ben er voor een langere tijd met mijn vader geweest, echt op zoek naar mezelf. En uiteindelijk heb ik het zelfs meer gevonden dan in Thailand. Indonesische mensen zijn toch anders: spontaner, zachter. Thai zijn ook mooi maar wat verfijnder, preciezer en geslepener. Dat zijn kwaliteiten die ik ook heb.

Raden mensen dat je Indisch bent?

Ja, ze zeggen wel: ‘Wat is er met jou aan de hand? Er is iets aan jou, iets oosters misschien?’ Maar ze kunnen het niet precies duiden. Dat ik Thais bloed heb raden ze nooit, maar in Thailand zijn we ook nog eens half Thais en half Chinees. Mijn broertje heeft van die Chinese ogen en zwart haar en ik heb dat niet. Wat dat betreft ben ik zeer blank uitgevallen.

[su_note note_color=”#ffbb66″]Dit interview is onderdeel van het Twijfelindo Project en Boek 2015/2016. Het boek is vorig jaar uitverkocht en de 2de druk is nog een kleine oplage beschikbaar. Bestel het laatste exemplaar van de gelimiteerde oplage hier[/su_note]