Deze blog schrijf ik naar aanleiding van een vraag uit het publiek die mij werd gesteld, waarvan ik denk dat dit een hele legitieme vraag is en die voor mijzelf eerlijk gezegd ook nog niet goed uitgekristalliseerd was. Eerst begreep ik de term niet, maar heb het opgezocht en in deze context betekent het: Overmatig bezig zijn met onszelf.
“Hoe voorkom je navelstaarderij van Indo’s?”
Legitieme vraag.
Wat ik me ook goed kan voorstellen als ik straks zo’n 300 twijfelindo’s ga interviewen over henzelf..
In mijn project over ‘Twijfelindo’s laat ik mensen over henzelf praten om bewustwording van hun narratieve Indische verleden aan te wakkeren. Anders gezegd. De nieuwsgierigheid op te wekken naar eigen kennis van geschiedenis en familie.
Navelstaarderij is onoverkomelijk en ik weet dat ik het niet kan voorkomen als ik mensen over henzelf laat praten. Mensen voelen zich net als ik belangrijk als naar hen gevraagd wordt. Kijk maar eens naar je eigen familie foto.
Kijk je dan niet als eerste naar jezelf?
Wat ik probeer te bereiken met dit project is een spiegel voor te zetten en je te laten reflecteren met jezelf, maar vooral met anderen die weleens veel gelijkenis met jou kunnen hebben en toch is het ene familie verhaal de andere niet.
Ook de hoeveelheid kennis over die familie en henzelf in dezelfde familie niet altijd aanwezig, want in het interview komen ook broer en zus apart van elkaar aan het woord. Vaak komt het voor dat na de vragensessies dat er vaak bij hen te binnenschiet wat ze eigenlijk hadden willen zeggen op een bepaalde vraag, want ja.. het boek wordt natuurlijk een document van een moment opname.. En tegelijkertijd is het een teken dat de bewustwording daarmee is aangewakkerd.
Toch geven ze zelf aan dat ze net zo nieuwsgierig zijn naar de verhalen van anderen.
Wat hebben we gemeen anders dan het feit dat we het Indisch verleden met elkaar delen?
Wat bindt ons? Hoe breed en divers is onze Indische cultuur werkelijk in ons dagelijks leven? Hoe was dat in het verleden en hoe is dat straks in de nabije of verre toekomst?
Door juist naar onszelf te kijken en uit te spreken over hoe we daarover denken kunnen we reflecteren met andere mensen van Indische komaf.
Voorkomen van navelstaarderij is daarom nog niet nodig. Ik denk dat het voor nu zelfs noodzakelijk is.
Als je kijkt naar deze vragen. Deze zijn met de weken bijgeschaafd, geschrapt, herschreven en van volgorde veranderd.
Tot slot wil ik je ook betrekken wat jij ervan vindt of zou antwoorden als jij dit project zou doen..
Vind jij dat het teveel navelstaarderij is?
Geef een reactie