Voorpret
De ‘countdown’ is begonnen!… Of eigelijk was ik al begonnen met aftellen na het boeken van mijn vliegticket zo’n 5 maanden geleden maar dat terzijde. Om precies te zijn nog 24 dagen tot mijn vertrek naar Jakarta en ik moet zeggen dat ik nu toch wel nerveus begin te worden. Ik moet nu zo langzamerhand concrete plannen gaan maken voor mijn semi-solo backpack avontuur. Om dingen even goed duidelijk te krijgen ben ik vandaag naar mijn vader in Alkmaar gegaan en gekeken wat voor mogelijkheden er zijn om bij familie te verblijven. Wederom heb ik mijn hele reis weer eens onderschat en ben tot nu toe niet verder gekomen met het plannen van 18 juli t/m 31 juli. Tot zo ver heb een paar dagen Jakarta gepland, door naar Bangdung, Yogyakarta en Solo. Het plan is om rond 7 augustus naar Bali te vliegen. Ik weet nog niet precies wat ik er allemaal ga doen maar heb al wel een wishlist gemaakt met dingen die ik wil gaan zien zoals de toeristische Borobudur, een traditionele tattoo laten zetten, naar Kepulauan Seribu en de nodige resorts en shoppingmalls. Daarnaast ben ik ook nog in de mogelijkheid gesteld om de Kraton van Solo te mogen bezoeken wat wel heel bijzonder is omdat dit de plek is waar mijn familie vandaan komt. Wel heerlijk de voorpret die ik nu al heb van het reizen.
Midnightsnack
Uiteraard, net als bij mijn vorige blog ben ik ook nu weer voor de tweede keer opnieuw gaan schrijven. Ik lig nu in het bed van mijn 3-jarige zusje onder een Dora deken met speelgoed tussen mijn tenen een verhaaltje te typen op mijn blackberry. Tijd: 03:36. Inspiratie komt altijd op de meest onmogelijke tijden bij mij.
Nu het ineens zo dicht bij komt voel ik soms vlagen van zenuwen opkomen. Dezelfde spanning die je voelt vlak voor een optreden/wedstrijd, een eerste date of vroeger een week voordat je op schoolreisje ging… Een eerste date. Ja zo voelt het. Het is net als verliefd worden; je heb iemand leren kennen die op het eerste oog enorm aantrekkelijk is en wilt dolgraag die persoon beter leren kennen. Je bent nog wat onzeker en weet nog niet zo goed wat er te wachten staat qua inhoud. Daarvoor moet je een langere tijd hebben doorgebracht met diegene. Nou, zo voel ik me nu dus. Zorgen dat ik goed voorbereid ben op mijn eerste ontmoeting met Indonesië, mijn eerste “date”. Dagenlang staan te trappelen voor het zover is, klamme handjes en slapeloze nachten. Stiekem ben ik al verliefd, nu nog heel even wachten tot het zo ver is.
Geluk
De afgelopen weken waren (zacht uitgedrukt) chaotisch, dodelijk, zwaar en vermoeiend. 7 maanden lang getraind voor de tweede hip hop danstheater voorstelling in Martiniplaza plus het afronden van mijn onderzoek voor mijn propedeuse Leisuremanagement… Kortom, je kon me echt opvegen. Ik heb de topic ‘Indonesië’ echt even naast me moeten leggen want, ondanks het stressvolle gedeelte van de show en het behalen van mijn propedeuse, was dit een periode van enorm veel geluk. Ik was bang dat het een aan me voorbij zou gaan als ik teveel met het ander bezig zou zijn. Nu ik deze twee dingen heb afgerond kan ik nu lekker genieten van mijn geweldige avontuur naar Indonesie. Elke ochtend wakker worden met de gedachte: waar heb ik vandaag nu eens zin in? Wie wil dat nou niet?! Selamat jalan Belanda!
Dit is een gastblog van Susan Poeder –Susan woont in Groningen en studeerd vrijetijdskunde ‘Leisure management.’ in Leeuwarden. De ontdekkingen die ze doet tijdens haar onderzoek naar haar Indische Roots zal ze zo nu en dan met ons delen. In juli 2011 gaat ze op reis naar Java en Bali in Indonesië. Je kan haar volgen op Twitter of bezoek haar blog.
Geef een reactie