‘Het zit van binnen’ ~Twijfelindo’s Chris & Eline

[box style= “rounded” size=”large” border=”full”]
[typography font=”Sorts Mill Goudy” size=”13″ size_format=”px”]

Geboren: 1986
Geboorteplaats: Den Haag
Woonplaats: Rotterdam
Indische Oma: Nederlands-Indie
Indische Opa: Nederlands-Indie
Moeder: Balikpapan
Vader: Nederlands
Werk: Communicatiemedewerker bij het Nederlandsch Octrooibureau

[/typography]

[/box]

(Neef & Nicht)

[box style= “rounded” size=”large” border=”full”]
[typography font=”Sorts Mill Goudy” size=”13″ size_format=”px”]

Geboren: 1985
Geboorteplaats: Den Haag
Woonplaats: Rijswijk
Indische Oma: Nederlands-Indie
Indische Opa: Balikpapan
Moeder: Nederlandse
Vader: Nederlandse
Werk: Junior Project Manager bij Visade projectontwikkeling

[/typography]
[/box]

 [typography font=”Lobster” size=”50″ size_format=”px” color=”#00aeff”]Chris & Eline [/typography]

[twocol_one]

Waar zijn jullie ouders en grootouders geboren?

Eline: Moeder Balikpapan, Vader in Nederland

Chris: Vader en moeder geboren in Nederland.
Opa is op zijn 17de naar Nederland gestuurd door zijn ouders om hier te studeren aan de TU in Delft. Door de problemen in Nederlands-Indië heeft hij zijn ouders niet meer terug gezien. Onze opa ging werken voor de Shell, vandaar dat hij met oma weer naar Indonesië zijn gegaan om daar te gaan wonen en werken. Van oorsprong komen opa en oma dus allebei uit Nederlands-Indië en zijn ze later weer teruggegaan vanwege werk.

Wanner zijn jullie ouders naar Nederland gekomen?

Chris: Dat is rond 51′ 52′ omdat mijn vader als jongste van de 4 kinderen in Nederland is geboren.

Zijn jullie Indisch opgevoed?

Eline: Ik niet echt. Ik luisterde wel altijd naar de verhalen van opa en oma en wist altijd wel dat er iets anders aan mij was maar kwam er pas later achter dat dat dus kwam omdat we Indisch zijn.

Chris: Mijn vader kookte altijd wel Indisch en dat doet hij nog steeds. Ik ben niet zozeer opgevoed met traditionele liedjes. De culturele verhalen die we hebben gehoord van onze grootouders van het leven in Nederlands-Indië vindt ik erg herkenbaar als ik daar ben. Dat spreekt mij zelf erg aan.

Eline: Ik weet wel van oma dat als we zeiden dat we naar de Pasar Malam gaan dat oma dan zei; ‘Ja dat is toch allemaal niet nodig, wat moet je daar nou doen?’ Dat schijnt typisch te zijn voor die generatie. Er werd niet veel gepraat over het Indisch zijn en onze oma vond dit soort dingen niet echt nodig. Toen wij ouder werden begon ze wel meer in te zien dat wij behoefte hadden aan verhalen over vroeger om erachter te komen wie we nou waren.  Dan kwamen altijd alle foto albums en stambomen naar boven en kon ze honderduit vertellen. Onze oma hield dit ook allemaal goed bij.
Mijn moeder heeft nooit echt zin om Indisch te koken eigenlijk, dat kost haar veel te veel tijd zegt ze, haha.
[/twocol_one] [twocol_one_last]

Wat vinden jullie typisch Indisch?

Eline: Familie. Gewoon überhaupt familie, samenzijn met elkaar. Aan mezelf denk ik meer mijn persoonlijkheid dan mijn uiterlijk. Het zit van binnen.

[quote]Het zit van binnen.[/quote]

Hoe zit dat bij jou Chris?

Chris: Ten eerste familie en dat je veel aandacht aan elkaar geeft. Grappigheid en lol maken en niet altijd het leven serieus nemen. Het eten, geloof.. denk ik dat het ook wel belangrijk is.

Eline: Het zijn bepaalde karaktereigenschappen denk ik meer. Indische mensen zijn heel bescheiden. Tenminste dat heb ik, want ik hoef niet graag in het middelpunt te staan, dat is echt iets Indisch geloof ik. Mijn moeder is zo en mijn oma was ook zo, het hoeft allemaal niet zo nodig..

Chris aanvullend: ..En daar bedoel je mee het groots uitpakken van bijvoorbeeld cadeautjes en bedankjes richting hun.. Opa en oma kleedden zich degelijk en hadden meer zoiets van: wees gewoon jezelf..

Eline: Weet je wat voor mij typisch Indisch is? Als oma ons knuffelde dan kneep ze me altijd in mijn bovenarm of rug. Dat noemde ze dan knuffelen met liefde dan zei ze altijd: ‘Nou, je moet wel een beetje meer eten hoor!’ En opa gaf ons altijd grappige bijnamen  of koosnaampjes. Die warmte die we bij hen kregen vind ik echt typisch Indisch. En wat natuurlijk ook echt Indisch is, is dat alle vrouwen, bijvoorbeeld op een verjaardag, in de keuken moeten staan en dan kijken wie het hardste kan praten en lachen..

[/twocol_one_last]