Beroep: Ondernemer en Facebookpagina beheerder van Indo’s Be Like om de Indische gemeenschap iets dichter bij elkaar te brengen door entertainment en makkelijk vermaak te brengen.

Hoe Indisch ben jij?

Dat vind ik lastig om te beantwoorden. Ik denk dat je zo Indisch bent als je jezelf voelt. Het is een gevoelsmatige kwestie. Ik denk niet dat je kunt zeggen: ‘Ik ben tweederde Indisch of 50% Indisch of een kwart.’ Nu ik 27 ben geworden ben ik op zoek gegaan naar mijzelf. Ik denk dat ik toch wel vrij Indisch ben.

Daarvoor was je er niet mee bezig?

Niet zoals nu. Natuurlijk was ik wel een beetje bezig met het Indische, want ik ben gewoon Indisch en dan hebben we het over eten natuurlijk en elke zondag lekker eten bij oma. Maar daar bleef het ook wel bij. We hadden ook geen botol cebok in huis of krissen en dat soort dingen. Ik was best wel van de boerenkool met worst. Pas later is het echt wel heel Indisch geworden.

 

Weet je hoe dat komt?

Ik denk dat het voortkomt uit de vraag: ’Hoe zit het dan met onze Indische kant?’ De Nederlandse kant kennen we. We wonen hier en zijn Nederlands. Maar we hebben ook een Indische kant, maar daar hebben we verder nooit echt aandacht aan geschonken. Tenminste.. bij ons in de familie niet zo gek veel. Het was vooral veel aanpassen.

Des te ouder je wordt, des te meer tijd je hebt en dan ga je op zoek naar jezelf en naar de kant waarvan je niets weet.  Daardoor weet je meer van die kant, en voel je je rustiger. Dan voel je je senang en weet je,  nou daar komt het vandaan.

Waar denken mensen dat je vandaan komt?

Bij mij denken ze vooral aan Spaans, Italiaans, Portugees, Arabisch, alles behalve Indisch. Maar Indo’s of Molukkers herkennen het wel.

Wat zeg je zelf daarop?

Het enige dat ik kan zeggen is: ‘Ik ben Indisch, mijn vader komt uit Bandung’. Ik kan wel zeggen dat ik Mexicaans ben voor de grap, maar ik schaam mij er ook niet voor en het is allemaal goed.

Toen je voor het eerst hoorde over het ‘Twijfelindo-project’ wat was toen je eerste gedachte?

Ja, dat ben ik eigenlijk wel. Ik hoorde jou daarover vertellen en toen dacht ik, dat ben ik eigenlijk ook wel. Ik zie er niet echt heel Indisch uit. Ik heb ook geen ‘Hidung Pesek’, geen ‘platte neus’. Je kan wel iets zien, en misschien iets horen. Maar daar is ook alles wel mee gezegd. Ja, ik ben eigenlijk ook wel een Twijfelindo.

Waar komen je voorouders vandaan? 

Oma, geboren in 1901, is er niet meer. Mijn opa werd geboren in 1898. Mijn vader is geboren in Bandung en daarvoor hebben ze ook elders gewoond. Dat had te maken met mijn opa’s baan als directeur van het gevangeniswezen op Java ten tijde van de Jappen. President Soekarno kwam destijds ook bij oma en opa eten vanwege mijn opa’s hoge functie. Mijn opa is een Fries, daar hebben wij de naam Woudstra van. Maar dat is alles wat ik weet. Ik moet nog veel dingen te weten komen en ik ben ook van plan om daar heel veel dingen over te vragen, maar alles op z’n tijd.

Ben je al naar Indonesië geweest?

Nee, ik wil wel heel graag naar Indonesië. Ik ben er nog niet geweest. Ik heb een dochter van bijna twee jaar: Olivia. Mijn vader heeft tijdens zijn rondreis samen met zijn vrouw het ouderlijk huis bezocht. Daar heeft hij een jurkje voor mijn dochter gekocht in een winkeltje uit de straat waar hij is geboren, fantastisch… Ik moet nog steeds gaan.

Is het daarmee ook een rootsreis?

Ja, het is een reis voor jezelf. Niet zozeer vanwege de reis – misschien ook wel een beetje – maar het is voornamelijk een persoonlijke reis. De ontdekking naar jezelf. Maar ook waar je vader vandaan komt, waar oma vandaan komt. En dan het ontdekken, het voelen, dat kun je niet hier doen. Misschien dat het voor mij ook heel veel rust oplevert dat ik dan weet waar het vandaan komt.

Heb je iets tastbaars dat jou verbindt met het Indisch-zijn?

Nee, ik heb daar geen voorwerpen van, alleen gevoelens en herinneringen. Ik heb helaas niks tastbaars. Dat vind ik wel heel jammer, maar ik vind gevoelens en de herinneringen aan oma bijvoorbeeld, die dingen zijn priceless en blijven altijd.

Verdwijnt de Indische cultuur of is deze springlevend?

Springlevend! Echt waar. Ik heb het al zo vaak gezegd. De cultuur verandert en evolueert. Deze zal niet verdwijnen, hij verdwijnt wel op de manier zoals de eerste en tweede generatie dat misschien gewend zijn. Onze generatie maakt zoveel mooie nieuwe dingen. Wij zijn geboren in privilege, we hebben nu de luxe positie, we hebben niet meer die ernstige verhalen en die last. We hebben wel deels een last omdat het wordt overgedragen en het is aan ons om dat om te zetten naar iets goeds en iets positiefs. Het is nog steeds springlevend. Het verandert alleen.

Hoe eet jij je rijst?

Dat ligt eraan.. Soms met rendang. Haha, nee, met een lepel!

Heb je nog een lievelingsgerecht of -snack?

Ja, rendang. Ik eet me kapot aan rendang. Dat maak ik ook heel graag. Ik maak de beste rendang. Dus iedereen die dit leest mag het proberen.

Wil je nog wat zeggen?

Geef liefde, niet moeilijk doen, gewoon liefde.

[su_note note_color=”#ffbb66″]Dit interview is onderdeel van het Twijfelindo Project en Boek 2015/2016. Het boek is vorig jaar uitverkocht en de 2de druk is inmiddels verkrijgbaar alleen via deze webshop. Schrijf je in op de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van deze serie, blogs en nieuwe vervolg projecten die dit jaar gaan verschijnen[/su_note]