Hoezo Indo heeft Birgit van de Laar (de ‘grote’ zus van Monique) gevraagd een persoonlijk stukje te schrijven over haar Indische gevoel. Wat blijkt? Het heeft ook bij haar veel te maken met oma en eten.
Bij mijn oma werd vroeger iedere zondag uitgebreid met de familie gegeten. We stonden dan met z’n allen in de keuken van alles op te scheppen en er was altijd zoveel eten dat je zeker een tweede keer terug moest. Anders had je niet alles geproeft. Oma schepte zelf altijd pas op als iedereen klaar was. Ze genoot ervan iedereen te zien eten en zei dan ‘pak maar meer, er is genoeg’. Het koken is helaas wel minder geworden nu ze ouder is.
Heel toevallig is mijn vriend Nick ook een Indo. Hij heeft een Indische vader en een Hollandse moeder. Bij mij is dat andersom. Nick voelt zich een echte Hollander. Hij heeft niet zo veel met de Indische cultuur. Hij houdt gelukkig wel van rijst! Ook in zijn familie wordt vaak lekker gekookt. Op zondag komen ze gezellig bij elkaar om elkaars gerechten te proeven.
Oma jam jam
Ik probeer steeds vaker Indonesische gerechten te maken. Als ik nu bij oma op bezoek ben en ze is aan het koken, dan pak ik meteen mijn agenda om het gerecht te noteren. Monique doet dat al veel langer en kan ook echt lekker koken. Gelukkig maar, want ik vind het fijn dat er iemand is die de gerechten van mijn oma kent.
Oma kookt niet meer zo pittig, ze kan er niet meer zo goed tegen. Terwijl ze vroeger gewoon rauwe lombok at bij het eten! Ze houdt nu ook rekening met Roos onze dochter. Roos noemde oma tot voor kort nog ‘oma jam jam’. Oma en lekker eten is voor haar één. Chips noemt ze ‘kloek kloek’ (kroepoek) en ze vindt Ajam smoor en tempeh heerlijk!
Wat ik écht typisch Indisch vind, is dat iedereen in geesten gelooft. Oma heeft wel eens verhaaltjes verteld over opa die ‘s nachts op bezoek was geweest om te kijken hoe het met haar ging. Opa is al heel lang dood. Ook in de familie van Nick weten ze van die ‘spookverhalen’ te vertellen. Daar zijn ze er nog iets meer mee bezig. Een tante van Nick zegt; ‘als je op vakantie gaat, moet je nooit vergeten de huisgeest gedag te zeggen. Anders wordt hij boos en past hij niet goed op het huis’. Indische mensen zijn spiritueel.
Verbondenheid
Ik ben een paar jaar geleden op vakantie geweest naar Sumatra en dat was geweldig. Op de een of andere manier voelde ik me wel verbonden met de mensen daar. Je kent het eten en de cultuur toch een beetje. Ik zou graag een keer naar Surabaya (Java) gaan om te kijken waar mijn moeder is geboren. Dat lijkt me heel apart. Helaas is alles wat verder vliegen is dan 3 uur te ver voor Nick. Maar wie weet gebeurt het ooit toch nog eens…
Ik ben benieuwd wat Roos overhoudt aan het Indo zijn. Het wordt natuurlijk wel steeds minder, maar ik wil haar wel proberen het een en ander hiervan mee te geven. Het lekkere eten hoort daar natuurlijk bij en daar heeft ze al kennis mee gemaakt. Verder is het aan haar.
Birgit
Geef een reactie