Dit interview is onderdeel van het Twijfelindo Project en Boek 2015/2016. Het boek is vorig jaar uitverkocht en de 2de druk is nog een kleine oplage beschikbaar. Bestel het laatste exemplaar van de gelimiteerde oplage hier of doe een donatie aan het huidige Crowdfunding project .

Wil je zelf ook meedoen in 2019? Klik hier

Juliètte Charlotte Luksemburg

Beroep: Marketingmedewerker.

Studie: communicatie.

Toen je van dit ‘Twijfelindo-project’ hoorde wat was toen je eerste gedachte?

Ik vond het leuk en had gelijk een soort van herkenning. Ik dacht meteen aan mezelf, omdat ik me Indisch voel maar anderen het niet aan mij zien. De naam Twijfelindo sprak me heel erg aan, want zo voel ik me wel eens.

Waar denken mensen om je heen dat je vandaan komt?

Ze denken dat ik uit Spanje, Zuid-Amerika of India kom. Ook wordt er wel eens gedacht dat ik een zigeuner ben.

Wat zeg je zelf daarop?

Ik zeg vaak dat ik Indisch ben. Als ze naar het land vragen zeg ik altijd Holland. Dan kijken ze heel raar, alsof ik een grapje maak!

Hoe Indisch ben je dan?

Ik ben Chinees-Indisch. Mijn beide ouders zijn Indisch, maar mijn moeder is ook nog half Chinees.

Waar komen je grootouders vandaan?

De vader van mijn moeder was Chinees, haar moeder was Indisch. Mijn vader had een Indische moeder, en volgens mij een Nederlandse vader.

Heb je ze ook allemaal gekend?

Mijn oma’s wel, maar mijn opa’s niet.

Hebben je ouders of grootouders verteld over het leven in Nederlands-Indië?

Mijn oma van vaders kant vertelde vrij weinig over vroeger, omdat zij de oorlog heftig had meegemaakt. De oma van mijn moeders kant vertelde dat ze meisjes had, dat het daar beter was en dat ze het mist. Ik zou graag nog wel eens mee willen maken hoe ze geleefd hebben.

Ben je al eens naar Indonesië geweest?

Dat staat heel lang op de planning, maar het komt er iedere keer niet van. Ik wil wel heel graag terug naar de geboorteplaats van mijn ouders. Want dat heeft mijn moeder al een paar keer gedaan met haar zus. Alle familieleden zijn daar wel een keer geweest, maar ik nog niet. Mijn hele familie komt uit Surabaya, mijn vader ook. Maar mijn ouders hebben elkaar hier in Nederland ontmoet.

Wanneer voel jij je meer Indisch?

Als ik omringd word door andere Indische mensen. Of van die kleine dingen, zoals wanneer ik naar de toko ga. En helemaal toen ik in Azië op vakantie was, daar voelde ik me wat meer thuis. Ik zag meer gelijkenissen en voelde me meer onder de mensen.

Hoe ervaarde je dat op school?

Op school merkte ik vrij weinig verschil. Mijn vriendinnen waren ook Indisch dus die hadden dezelfde gewoontes thuis.

Heb je iets tastbaars dat jou verbindt met het Indisch-zijn?

Ja, de oelek en tjobek vind ik typisch Indisch. En het pittige eten. Ik vind vooral dat de Indische mensen meer smaak hebben qua eten.

Verdwijnt de Indische cultuur of is hij springlevend?

Voor mij is hij springlevend. Het is niet meer zo puur als hoe mijn ouders de cultuur hebben ervaren, maar bij ons speelt de Indische cultuur wel. Je ziet dit aan kleine dingetjes, zoals wat je in je keuken hebt, de bakjes, de manier van eten, de gezelligheid of de dolken aan de muur. Ik weet niet precies waar het voor staat, maar dat blijft wel iets wat je doorgeeft aan de kinderen. De wayangpoppen. Ik vind dat het bij ons nog wel leeft, maar goed, wat je onder Indische cultuur verstaat is voor iedereen ook verschillend. Ik wil mijn kinderen wel graag meegeven waar hun roots liggen.

‘De Indo-kinderen van nu zijn geen Indo-kinderen meer, ze zijn geel,’

Wanneer kwam bij jou het besef dat de verwatering in het uiterlijk al aanwezig is bij Twijfelindo’s?

Vroeger, toen mijn vader hier met een vriend over sprak. Die zei toen: ‘De Indo-kinderen van nu zijn geen Indo-kinderen meer, ze zijn geel,’ en wees naar mij. Hij zei: ‘Je herkent ze niet meer, ik kan niet meer zien aan een gezicht of iemand Indo is.’ En toen had ik wel zoiets van, ja, het wordt wel minder vergeleken met de oudere generatie.

Hoe eet jij je rijst?

Het liefst eet ik rijst als het een beetje plakkerig is. Heel soms, als de rijst er heel lekker uitziet, dan moet ik het eerst proeven met mijn handen! Daarna eet ik het gewoon weer met bestek.

Wat is je lievelingsgerecht of -snack?

Eerst was lemper mijn favoriete snack, maar toen had ik nog niet de loempia van de ouders van mijn vriendin geproefd! Die zijn zo lekker, daar kan ik er gerust zeven achter elkaar van eten! En mijn lievelingsgerecht is smoor van mijn moeder met aardappeltjes.

Dit interview is onderdeel van het Twijfelindo Project en Boek 2015/2016. Het boek is vorig jaar uitverkocht en de 2de druk is nog een kleine oplage beschikbaar. Bestel het laatste exemplaar van de gelimiteerde oplage hier of doe een donatie aan het huidige Crowdfunding project .

Wil je zelf ook meedoen in 2019? Klik hier