Wat willen we precies met onze site Hoezoindo.nl?

Zoals sommigen van jullie al weten. Ben ik naast mijn fotografiebusiness bezig een website op te zetten over de jongere Indische 3de generatie. Ik miste zelf namelijk een mooie site op het net over dit onderwerp.

Overigens is er genoeg informatie te vinden over de Indische geschiedenis en de generaties die hier in Nederland zijn geboren. Nota bene fotografeer ik zelf voor het grootste Indische maandblad Moesson, dus ik kom zeker niet te kort aan bronnen.

Maar ik miste een mooie en aanlokkelijke site. Terwijl ik denk dat de Indische gemeenschap erg onderschat is in hun eigen creativiteit.

Hoe dat komt? Ik vermoed dat het met bescheidenheid te maken heeft. Of ik kan me zelfs bedenken dat het voor vele Indische creatieve zelfs onwetendheid is,  Dat we  talent of gave hebben mede vanwege onze Indisch afkomst?

Ik beweer zelfs dat mede vanwege onze eigen onwetendheid, dat we toch ons vanzelfsprekend willen uiten. Hoe wel ik dit niet kan bewijzen. Ergens hebben we toch een andere kunde in ons bloed alleen al vanwege het feit dat onze voorouders van de andere kant van de wereld komen. Met een ding gemeen. Dat de 1ste generatie ons barweinig meegeeft over onze afkomst en waar we vandaan komen.

Eten

Ik zie een correlatie met het Indische eten, wat dan weer wel met iedereen gedeeld wordt. Hoewel de ingrediënten bij veel families altijd geheim blijven en in sommige gevallen mee het graf in gaan. Het blijft een mysterie waarom zulks lekker eten geheim moet blijven.

Ik geloof zelf dat liefde absoluut door de maag gaat en misschien is het zelfs zo dat de oma’s en tantes zoveel liefde hebben voor hun kinderen en kleinkinderen, dat ze hun enige expressievorm ‘ met maken van lekker eten’ liever niet prijsgeven,want dat is niet te vangen. Zoveel liefde dat zelfs de verhalen uit Indonesië met ambivalente gevoelens die daarmee samenhangend niet wordt doorgegeven, omdat het geen waarde heeft voor de Nederlander en dus voor de kinderen. De kinderen moesten zich aanpassen, zodat de kinderen goed mee konden gaan met de Nederlandse cultuur en gelukkig waren. Dan waren de ouders zij dat ook. Niet over praten dus. Maar wel eten, want dan hebben ze hun mond dicht. Nu denk ik soms aan vroegere tafelmanieren.. ‘kijk naar je bord’ of ‘niet praten maar eten’.

Ha..veel eten om maar niet te hoeven praten. Terwijl nu juist bij veel gezinnen gesprekken aan tafel vanzelf gaat. Uit noodzaak meestal, omdat dan het enige familie moment van de dag is.

Vorige week nog ben ik geïnterviewd door Mandy Kraus die nu bezig is met een scriptie over de 3de generatie indo’s in Nederland, waaruit bleek dat er iets aparts was in het kookgedrag van mijn moeder in vergelijking met andere Indische gezinnen.. namelijk: Dat ze Indisch kookte en alle extra’s meegaf aan de visite. Uiteindelijk bleef er amper wat overbleef voor ons zelf.

Ik vermoed sterk dat ze dat deed, omdat  ze voelde dat ‘Indisch zijn’ van haar verwacht werd. De dag erop aten we gewoon weer aardappelen. Sterker nog.. Ik herinner me nu dat we aardappelen aten en Indisch apart werd gekookt voor de visite.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat het maken van eten de enige vorm van creativiteit kon zijn en de enige geoorloofde manier was om iets mee te geven van de indische cultuur. Daar ging ook hun hart en ziel in.

Hoe nu verder?

Ik heb het nog steeds over creativiteit. Het creatieve gedrag van de 3de generatie uit zich in veel manieren doormiddel van ieder denkbaar medium. En ik ben van plan om de passie van mijn generatie in kaart te brengen in mooie content. Zodat we niet hoeven te zwijgen, maar juist ons kleurrijk en creatief bestaan naar buiten brengen en delen. Want wij zijn nou eenmaal het voorbeeld voor de vervolggeneraties en de generatie van nu.Onverwacht hebben we zelf de lat hoog gelegd en scheppen we bepaalde verwachtingen met de site. Alle begin is moeilijk, maar persoonlijk geloof ik in het voortbestaan van hoezoindo, want ik zie nog zoveel potentie, initiatieven, talenten en trots van indo’s.

Wij willen laten zien wat het indo zijn NU nog betekent. En ik kan niet wachten om onze generatie in de spotlite te zetten. Als een magazine covermodel, een Artdirector, een zangeres, een webdesigner, een gitarist, een historicus student, een barmedewerkster, een schrijver, een redacteur, een filmmaker, een reiziger, een automonteur, een ondernemer, een verkoper, een wetenschapper, een moeder, een sporter, een familieman,een dromer, een doener of een combinatie van dit alles. We zijn nieuwsgierig.

In de maand dat we onze eerste Bètaversie hadden we 500 unieke bezoekers op onze site. De potentie is veelbelovend. Nu we de officiele lancering hebben gehad hebben we de lat hoog gelegd en de tijd gaat snel. Het lijkt stil op de site maar achter de coulissen is er veel gaande. Naast ons fulltime studie/onderneming/werk doen we dit ook fulltime erbij, dubbele baan, maar ik zeg;

Stay tuned we hebben 1001 ideeën op komst.

Always be yourself, express yourself, have faith in yourself, do not you go out and look for a successfull personality an duplicate it. -Bruce Lee-