‘Ik zie vooral bij de jongeren dat zij steeds trotser worden op hun (Indische) cultuur.’ – Claire Wouters 16jr

(16) Middelbare scholier.

Je hebt eerder meegedaan en je wist al van dit project, maar nu heb je je nog een keer aangemeld. Wat dacht je toen ik weer verder ging met dit project?

Dat ik weer mee wilde doen! Ik zie er nu anders uit en ik dacht laten we er weer voor gaan.

Mensen raden nog steeds niet waar je vandaan komt?

Soms vermoeden ze niks en denken ze dat ik helemaal Nederlands ben, maar ik ben ook een keer Pakistaans genoemd. En sommigen vermoeden wel iets maar zeggen het dan niet en denken dat ik merendeels Nederlands ben. Ik stond ook een keer naast een vriendin die kwart Indisch is en toen vroeg iemand of zij Indisch was. Vervolgens antwoordde zij ja en zei dat ik ook Indisch was. Maar hij kon het niet aan mij zien, terwijl ik toch half Indisch ben. Jammer dat mensen het soms niet aan je zien. Maar sommigen raden het gelukkig wel.

Geef je zelf wel eens aan dat je Indisch bent?

Ja, vooral als degene zelf ook Indisch is dan zeg ik: ‘Ik ben ook Indo!’ Maar meestal is de connectie tussen die Indo’s meteen goed.

Dus het is niet zo vaak dat je het tegen Nederlanders zegt?

Niet per se, tenzij ze vragen of ik deels afkomstig ben uit een andere cultuur.

En wat zeg je dan?

Dat ik Indo ben!

Kan je uitleggen hoe dat dan zit met je afkomst?

De ouders van mijn vader zijn allebei in Indonesië geboren en de ouders van mijn moeder zijn allebei in Den Haag geboren net als mijn vader en moeder.

Waar komen jouw grootouders vandaan uit Nederlands-Indië?

Van mijn oma weet ik het niet en mijn opa is geboren op Surabaya.

Heb je ze gekend?

Ja.

Leven ze allebei nog?

Mijn oma leeft nog en mijn opa is twee jaar geleden overleden.

Vertelt jouw oma veel over Nederlands-Indië?

Ik zie mijn oma niet super vaak behalve op verjaardagen en we komen af en toe even langs, maar dan hebben wij het daar niet echt over. Ze vertelt meer over het Indonesië van nu en mijn vader ook want die is er al een paar keer geweest. Dus niet echt over het verleden van Nederlands-Indië.

Wat vindt zij van het Indonesië nu?

Ze heeft meer verteld over de leuke dingen die ze heeft meegemaakt in Nederlands-Indië, zij liet laatst een foto zien dat ze met vrienden naar watertjes gingen. Ze vertelde over dingen die zij toentertijd leuk vond om te doen. Maar voor de rest hebben wij het daar niet veel over.

Ben je zelf al een keer naar Indonesië geweest?

Nee, helaas nog niet.

Heb je plannen om te gaan?

Nee, ik denk misschien later als ik genoeg geld ervoor heb. Ik wil het liefste gaan met mijn vader, broer en zus voordat ik er alleen heenga. Maar voor nu zit het er nog niet in.

Wanneer voel je je meer Indisch? En wanneer voel je je meer Nederlands?

Als ik op de Pasar Malam ben voel ik me zeker Indisch, gewoon door de sfeer en je ziet er vrijwel alleen maar Indo’s lopen dus dan voel ik me wel een soortgenoot. Ik voel me meer Nederlands als ik bijvoorbeeld in de McDonald’s zit, dat is natuurlijk helemaal niet Indisch (haha). Dan voel ik me wel echt een typische Nederlander.

Vier jaar geleden zat je in de brugklas. Is er sindsdien nog iets veranderd?

Toen vond ik het leuk om mee te doen aan dit project, maar nu ben ik me meer bewust waar dit project echt over gaat en heeft het me ook aan het denken gezet. Ik heb nu ook meer Indische vrienden en vriendinnen en ik herken heel veel Indische trekjes en gewoontes bij ze. En soms hebben we wel eens opmerkingen als ‘Adoeh!’ En dan kijken we elkaar aan zo van, dat zit wel goed tussen die Indo’s. En ook buiten school merk ik als ik Indo’s tegenkom of ontmoet dat we dan meteen een klik hebben. Dat is altijd leuk.

Dat is sindsdien meer geworden?

Ja, zeker.

Heb jij misschien iets tastbaars dat jou verbindt met jouw Indische achtergrond?

Altijd als er iets van eten over is op verjaardagen zoals nasi of bami of sambal goreng tempeh, dan gaat het hierin en de dag erna kunnen we dat weer gebruiken als lunch of zelfs als avondeten. (Haalt tupperware bakjes tevoorschijn). En als mijn oma iets Indisch heeft gemaakt doet ze dat altijd in zo’n bakje en geeft het dan aan ons. En de volgende keer dat ze bij ons is krijgt ze de bakjes weer terug.  Dus hier is veel Indisch eten in vervaarded..!

Dat is eigenlijk een soort van uitwisseling?

Ja, zo gaat de uitwisseling van Indische gerechten.

Denk je dat de Indische cultuur ooit zal verdwijnen? Of dat deze meer is gaan leven juist?

Ik denk dat de Indische cultuur en alle culturen in het algemeen juist meer gaan leven. Ik zie steeds vaker dat mensen trotser worden op hun eigen cultuur. Als je bijvoorbeeld als Indo door Den Haag loopt met al die toko’s dan bruist dat Indische gevoel weer in je op. Ik zie ook vooral bij de jongeren dat zij steeds trotser worden op hun (Indische) cultuur.

Hoe zou je dat dan zien in de toekomst? Over tien of twintig jaar misschien?

Ik denk dat de Indische cultuur juist meer gaat leven bij mensen die een kleine connectie hebben met Indonesië. Bijvoorbeeld tegenwoordig komen niet alleen Indische mensen naar de Pasar Malam maar ook Nederlanders en mensen met een andere afkomst die geïnteresseerd zijn geraakt in de Indische cultuur. En ik denk dat ook die mensen het meer gaan waarderen. Daarom denk ik dat de Indische cultuur springlevend blijft.

En hoe eet jij je rijst?

Met een lepel.

Wat is je lievelingsgerecht of -snack?

Ik twijfel tussen lemper en kue lapis. Ik denk kue lapis. En op de Pasar Malam drink ik graag kelapa muda.

[su_note note_color=”#ffbb66″]Dit interview is onderdeel van het Twijfelindo Project en Boek 2015/2016. Het boek is vorig jaar uitverkocht en de 2de druk is nog een kleine oplage beschikbaar. Bestel het laatste exemplaar van de gelimiteerde oplage hier of doneer een kleinere donatie aan het huidige project[/su_note]