Danielle Traanman

Danielle Traanman 36 jaar. Geboren ­­in Groenlo, vlak bij Enschede, Eibergen vlakbij de Grolsch fabriek. Heeft een eigen winkel en werkt 1 dag in de week als communicatie medewerker. Ze is kwart chinees (indo), kwart Hollands, half Surinaams Javaans… Hoe zit het met de afkomst van je ouders en voorouders?

De Nederlandse opa van mijn vaders kant heette Traanman. Tijdens de oorlog is hij naar Indonesie gegaan en heeft daar mijn Chinees Indonesische oma leren kennen. Mijn vader is geboren in Jakarta en op 2-jarige leeftijd zijn ze met de hele familie op de boot naar Nederland vertrokken. In die tussentijd was de vader van mijn moeder in Indonesie op zoek naar werk. Hij kreeg de kans om te gaan werken als arbeider in Suriname op de rijstplantage. Ingetekend op een leeftijd van 13 jaar vertrok hij op de boot van Indonesie naar Suriname. Daar ontmoette hij mijn oma en daaruit is mijn moeder geboren in Suriname. Mijn vader woonde inmiddels in Eibergen en ging zjin dienstijd in. In die tijd was Suriname nog een kolonie van Nederland en kon je daar je diensttijd uitzitten. Hij zocht het avontuur op en ontmoette daar mijn moeder. Dat is het voordeel dat Nederland zoveel sporen in de wereld heeft achtergelaten, anders zou ik er nl. niet zijn. Dat ik er ben vind ik soms echt een wonder.

Mijn vader nam mijn moeder mee naar Nederland, en van Eibergen verhuisden we vanwege het werk van mijn ouders naar Zoetermeer. Daar ben ik opgegroeid. Ik herinner me dat ik toen de enige kleurling was in de klas. Maar pas na het verhuizen naar een andere school werd ik echt als kleurling gezien, want toen werd ik ermee gepest. 1 incident kan ik me goed herinneren, op het schoolplein werd ik gepest door 1 jongen, hij kwam naar me toe en zei; ‘ga terug naar je eigen land en stompte me vervolgens in mijn maag. Ik was zo geschrokken dat ik het niemand vertelde, ik besefde me amper wat er was gebeurd. Gelukkig kwamen er snel meer kleurlingen bij op school en dan voel je je niet meer alleen.

Hoe is dat overgegaan op de middelbare school.

Ik ben meer met de Surinaamse kant opgegroeid en het is pas sinds de laatste jaren dat ik meer met de Indo roots opzoek. Mijn vriendinnen waren/zijn Surinaams. We waren lekker opstandig en luisterden naar hiphop. We gingen vaak op vakantie naar Suriname dus voelde ik meer een klik met Suriname. De Indische kant kwam weinig terug. Waar ik het af en toe wel in terug zag was het eten. Omdat mijn beide ouders werkten hadden bestelden we een soort ‘Tafeltje Dekje’ bij een Indische dame en zij kookte altijd lekkere indische gerechten. En altijd in de grote vakanties naar opa en Indische oma in Eibergen. Zij kon heel goed Indisch koken. Maar wat zo grappig was; voor opa kookte ze echte Hollandse pot en voor haarzelf altijd een apart pannetje met Indonesische lekkernij. Ik vond aardappelen en stampot met een kuiltje jus veel lekkerder in plaats van die rare bladeren en gemberstukken waarvan ik dacht dat het kip was.

Is er een bepaald punt in je leven dat je meer bent gaan interesseren in je indische achtergrond?

Eigenlijk pas op veel latere leeftijd. Op een gegeven moment kwam ik bij de Pasar Malam Besar in Den Haag te werken en toen vond ik het leuk om te zien dat dat ook onderdeel van mij was. Voor die tijd heb ik me er niet echt in verdiept. Dat komt denk ik doordat het binnen de familie een gevoelige kwestie was dat mijn vader met een Javaanse was getrouwd. In die zin heb ik eigenlijk nooit een warm gevoel gehad bij de Indische kant. Gelukkig heeft zich dat later wel hersteld!

Hoe is je carriere verder verlopen na de middelbare school?

Toen ik 25 begon ik aan een Deeltijd HBO Communicatie studie en werkte ik bij Cordaid als secretaresse. Na het afronden van de studie kon ik meteen de slag als communicatiemedewerker bij Cordaid, en hier werk ik nog steeds 1 dag in de week. Na zolang twijfelen en levensvragen, van wat ik nou wilde doen had ik eindelijk iets leuks gevonden in de communicatie. Ik was altijd wel creatief, maar ik was er niet van overtuigd dat ik zo creatief was dat ik er mijn brood mee zou kunnen verdienen. Een modevakschool opleiding ging me te ver. Echter de creativiteit bleef kriebelen! Maar zonder naaimachine ging er zowieso niks gebeuren. Dus naast mijn communicatie werk heb ik voor de hobby een naaimachine gekocht. Een heel goedkoop en supersimpel ding, besteld via Wehkamp.nl En toen begon ik met het maken van heuptasjes en telefoontasjes. En omdat ik iets met reizen had begon ik ook met het maken van mooie reisportomonnees. En van reisportomonnees maakte ik uiteindelijk paspoorthoesjes… en toen begon het balletje te rollen.

Mooch Paspoorthoesjes

Mooch Paspoorthoesjes

Ik had nog wat stofjes liggen; met Delfstblauwe print en wat batik stofjes. Ik maakte een paar paspoorthoesjes van en liet dat aan mijn vriendinnen zien. Die reageerden zo enthousiast; ze bleven ze maar kopen en iedere keer zeiden ze; daar moet je iets mee doen! En toen kwam de communicatie opleiding weer goed van pas. Een vriendin van me heeft in september 2007 een persbericht geschreven en deze deed ik samen met een paspoorthoesje op de post naar een stuk of 11 redacties van verschillende tijdschriften. En toen was het wachten en duimen…. Het eerste positieve antwoord kwam van het Indisch magazine Moesson in november! Daar was ik toen heel blij mee. Daarna pikte 101 woonideeen het op en toen werd ik benaderd door de Kampioen, het ledenblad van de ANWB, lezersbereik 6 miljoen mensen! Zij wilden ook een stuk plaatsten en dat was helemaal geweldig. Want vanuit Cordaid weet ik dat je normaal gesproken moet behoorlijk wat moet betalen voor plaatsing en ik kon gratis meedraaien! En toen was het hek van de dam. De Kampioen plaatsing was een januari uitgave, maar deze viel 22 december al op de mat. En vanaf dat moment kreeg ik echt 20 a 30 bestellingen per dag binnen van paspoorthoesjes! Dus dat was als een gek aan de slag. Vader en moeder, neefjes en nichtjes erbij gehaald. En tijdens het knippen en naaien hoorden we via de pc de webbestellingen binnen komen. Het was echt een gekkenhuis en het liep als een trein. Toen volgde in het driekwart half jaar nog de Telegraaf, Flair, Arke Travel, Cosmopolitan, 2 x uitzending in Life en Cooking, Living, Viva en NRC next had zelfs, zonder mijn weten, een kwartpagina besteed aan mijn paspoorthoes dus de bestellingen bleven maar binnen komen.

Wat zou je andere mensen adviseren als ze willen beginnen met een onderneming?

Mijn tip voor startende ondernemers is: gewoon starten zodat je kan groeien en ontstaat vanuit een behoefte in plaats vanuit de wens iets voorjezelf te willen beginnen. Maak jezelf niet wijs om eerst een 20 pagina bedrijfsplan en alle papieren op orde te hebben voordat je kan starten. Neem kleine risico’s, zet eerste stappen en laat je omgeving horen waar je mee bezig bent. Niet teveel beren op de weg zien, en als iets toch niet werkt, dan kan je altijd een andere weg inslaan of stoppen, maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd. Wat mijn kracht is; ik zie bijna nooit beren op de weg en als ze er zijn, dan denk ik: I’ll cross that bridge when I get there. Ik deal met de dingen als ze op mijn pad komen. Doordat mijn risico’s klein zijn durf ik stappen te zetten. Ik heb denk ik een soort van zakelijke intuitie of instinct. Als ik bepaalde wegen insla of beslissingen moet nemen voor Mooch, is dat niet onderbouwd met cijfers, lange termijn denken of vanuit een strategische overweging. Ik volg mijn gevoel voor trends en het aanvoelen van marketing en sociale media.

Hoe zie je het in de toekomst?

Op zich zou het leuk zijn om meerdere vestigingen te hebben, maar dat is ook lastig, omdat Mooch heel erg persoonlijk is ingevuld. Dat persoonlijke komt ook terug in mijn contact met mijn klanten, ik ken ze bijna allemaal! Maar goed, Mooch moet natuurlijk niet te afhankelijk van mij als persoon zijn. Want het liefst verblijf ik wat langer in Indonesie, de inspiratie en mogelijkheden daar zijn echt eindeloos, en de ideeen blijven maar komen, en de Toko moet in Nederland wel blijven draaien. Begin 2011 ga ik weer op inkoopreis naar Indonesie en ga ik leer en stoffen inkopen op Java. Ik heb zelf een atelier in Bali waar ik al mijn ontwerpen om laat zetten in een definitieve sample. Zodat als ik in Nederland ben alleen maar mijn contactpersoon hoef te bellen met de vraag of ze de samples in grotere oplages en verschillende kleuren leer willen maken en verzenden naar Nederland.

In store

Wat goed dat je daar de juiste mensen ontmoet hebt en kan vertrouwen.

Ik ontmoette tijdens mijn 2 maanden verblijf in 2009 daar een Indonesische jongen die eigenlijk weinig toekomst perspectief had. We hadden vanaf het begin een goede klik. En zonder dat ik al een winkel had of wist dat ik uiteindelijk tassen in een grotere oplage zou laten maken heb ik hem geholpen met een aanbetaling voor zijn scooter. Meer met de gedachte van: stel dat Mooch gaat lopen, dan kun je voor mij gaan werken. Toen ik terugkwam in Nederland had ik een maand later een eigen winkel, maar weinig producten! Hij is toen voor mij aan de slag gegaan en sindsdien is hij mijn vaste contact persoon die het zakelijk gedeelte in Bali voor zijn rekening neemt. Als ik dat contact en vertrouwen niet had was het nooit zo gelopen. Ja, ik zie nu dat alles echt meer en meer op zijn plek valt. Ik denk dat als je echt iets wilt en telkens babysteps neemt om dat in werking te stellen, dan zorgt iets (noem het maar het universum)  ervoor dat het ook zo wordt ingericht voor je.

Danielle Traanman heeft haar eigen winkel in Den Haag.wil je haar winkel bezoeken? Meer info vind je hier.
En ze is actief op facebook en heeft een leuke blog.