Dit interview is onderdeel van het Twijfelindo Project en Boek 2015/2016. Het boek is vorig jaar uitverkocht en de 2de druk is nog een kleine oplage beschikbaar. Bestel het laatste exemplaar van de gelimiteerde oplage hier of doe een donatie aan het huidige Crowdfunding project .

Wil je zelf ook meedoen in 2019? Klik hier

Dewi Samuel

Studie: Psychologie.

 

Toen je van dit ‘Twijfelindo project’ hoorde wat was je eerste gedachte?

Wel leuk. Een vriendin van me had me getagged op Instagram, daar kon ik andere foto’s ook bekijken en dat vond ik wel interessant. Dus ik ging ook gelijk op de site kijken en toen zag ik wat het project inhield.

Wat is je Indische link? 

Mijn biologische oma en biologische moeder zijn Indisch. Ik heb niet veel met de Indonesische cultuur te maken, maar mensen vragen het vaak vanwege mijn naam.

Waar denken mensen dat je vandaan komt? 

Dat is heel verschillend. Laatst zei iemand in de kroeg dat ik uit Noorwegen kwam. Dat zal wel een grapje zijn geweest. Maar heel vaak is het wel Spaans of Indisch. Sommige mensen zien het wel, maar niet iedereen.

Wat atwoord je daarop?

Ik zeg altijd dat mijn moeder Indische is. En als ik zin heb om er verder over te praten, dan wil ik het wel uitleggen, maar als ik daar geen zin in heb, dan doe ik dat niet.

Waar komen je grootouders vandaan?

Mijn oma komt van Semarang en toen ze zwanger was is ze verhuisd van Indonesië naar Nederland, naar Helmond. Daar is ze bevalen van mijn biologische moeder. Vervolgens kreeg mijn moeder en relatie met een Hollandse man en toen kwamen mijn broer en ik.

Aan mijn broer Joey kun je het wel zien dat hij Indische trekken heeft, maar aan mij dus niet.

Jouw oma leeft nog?

Ja.

En jouw opa?

Dat weten we niet. Nadat ze uit elkaar zijn gegaan in Indonesië, hebben ze geen contact meer gehad.

Vertelt je oma wel eens over Nederlands Indië?

Heel af en toe. Ik kom er niet zo vaak, maar bel haar wel eens. En als ik er ben, dan wil ze wel dingen vertellen over hoe het was of leert ze mij woordjes kennen, maar de woordjes vergeet ik altijd.

Niet heel veel. Ze is met haar zussen hier gekomen. Dat waren er drie geloof ik. En een broer had ze nog. Die ken ik verder niet.

Ik heb alleen mijn oma. En mijn biologische moeder, die is er wel, maar ook weer niet… 

Ben je al eens naar Indonesië geweest?

Nee. Dat zou ik misschien wel willen later, om te kijken hoe het daar is, maar ik heb er nu nog geen plannen voor.

Dus als je zou gaan, zou het een vakantie zijn of wellicht een rootsreis?

Ja want ik weet niet of daar nog familie is en hoe je die vindt. Ik heb verder geen aanknopingspunten, dus dan is het heel lastig om iemand of iets te vinden. En ik heb er verder geen behoefte aan. Stel dat er familie is, dan hoeft dat voor mij niet. 

Hoe ervaar je het op school of op werk? 

Op school is het vooral, stel dat iemand buitenlander is, dan zeggen mensen ‘oh ik ben de enige buitenlander hier’ en dan zeg ik, ‘nee hoor, ik ben ook half Indisch.’ 

Dat is wel leuk, omdat je het niet aan mij ziet. Maar ik ben gewoon heel Nederlands.

Heb jij misschien iets tastbaars dat jou verbindt met je Indisch-zijn?

Alleen mijn oma. Dat is het belangrijkste wat ik zo mooi vind aan het project. Dat iedereen heel veel familie heeft en de cultuur echt nog toepast. Dat heb ik juist niet, maar het is wel een heel groot ding voor mij, want ik heb alleen mijn oma nog. En dat is het. Qua hele familie. Ik weet verder niet echt wie mijn ouders zijn. Of nou ja, ik weet wie ze zijn, maar ik heb er geen behoefte aan. Alleen met mijn oma heb ik wel goed contact.

Ik ken haar pas zes jaar, maar als ik vragen heb, dan kan ik bij haar terecht. Niet bij mijn moeder, want die geeft geen antwoord.

Waar vraag je dan naar?

Ik heb ooit gevraagd of er broers en zussen zijn van oma’s kant of andere dingen over de familie. Maar ook ‘erfelijke’ ziektes bijvoorbeeld. Ik heb dat nooit geweten, dus de enige optie is aan mijn oma vragen. Die weet wel heel veel.

Maar ook dingen over vroeger. Vaak hoor je het verhaal maar van een kant en dat was het dan. Alleen de kant van mijn biologische moeder, maar in hoeverre vertelt die de waarheid.

Dus opeens kon ik heel veel aan mijn oma vragen. Waarom ben ik uit huis gehaald? Hoe was mijn moeder vroeger? Hoe komt het dat ze zo is?

Verdwijnt de Indische cultuur of is die springlevend en hoe zie jij dat?

Ik kom best vaak mensen tegen die Indisch zijn en dan kun je het wel over de cultuur hebben. Zoals ik al zei, die mensen in mijn omgeving die hebben wel wat met de cultuur, maar ikzelf dus niet. Ik kom best vaak mensen tegen waarmee ik er wel over kan praten. Ik weet niet of het verdwijnt, omdat ik steeds weer mensen tegen kom.

Zie je dan herkenbare dingen, waarvan je denkt: is dat misschien Indisch? 

Ik vind het vooral grappig, maar dat kan ook Brabants zijn, dat als ik bij mijn oma ben, iedereen in haar omgeving haar Tante Vicki noemt, terwijl zij niet de tante is en dat vind ik heel leuk. Ik zeg gewoon altijd oma Vicki.

Voor de buurmeisjes bijvoorbeeld is ze wel tante Vicki, terwijl ze gewoon de buurvrouw is. Die gastvrijheid. Je kan altijd blijven eten en samen koken en die dingen.

Herken je dan wat je ontdekt bij andere Indische contacten, in je oma? Of juist andersom?

Dat ik dat bij anderen zie of hoor en dat ik dan denk, o dat heeft mijn oma ook. Dat zal dan wel Indisch zijn, zoals gebakken banaan.

Kun je zelf ook Indisch koken?

Nee, ik kan alleen nasi of bami maken.

Geen gerechten van je oma meegekregen? 

Nee zo vaak kom ik daar niet.

Hoe eet jij je rijst? 

Met Ketjap. 

Heb je nog een lievelingsgerecht of -snack? 

Nee, ik hou van aardappels.

Wil je zelf nog wat zeggen?

Ik vind het vooral heel leuk dat je in die cultuur dat ik dingen terugzie van mijn oma, terwijl ik eigenlijk zelf niet in die cultuur zit, maar het hoort wel bij mij zeg maar. Terwijl ik daar niet mee ben opgegroeid. En mijn oma is daar wel het belangrijkste in. Omdat zij het enige en laatste Indische is, wat ik heb. Dus als ik nog dingen wil weten, dan moet ik dat wel snel vragen. Ze is ook al 82 namelijk.

Dit interview is onderdeel van het Twijfelindo Project en Boek 2015/2016. Het boek is vorig jaar uitverkocht en de 2de druk is nog een kleine oplage beschikbaar. Bestel het laatste exemplaar van de gelimiteerde oplage hier of doe een donatie aan het huidige Crowdfunding project .

Wil je zelf ook meedoen in 2019? Klik hier