Deze week:

[typography font=”Lobster” size=”40″ size_format=”px” color=”#00aeff”]Danny Jeremy Vogel[/typography]

[box style= “rounded” size=”large” border=”full”]

[typography font=”Sorts Mill Goudy” size=”12″ size_format=”px”]

Naam: Danny Jeremy Vogel
Geboren: 16 Mei 1982
Geboorteplaats: Den Haag
Woonplaats: Den Haag
Indische Ouder: Vader .. geboren te Borneo.
Studie: Journalistiek
Bijbaan: in de Horeca en geef sportles aan kinderen.

[/typography]

[/box]

[twocol_one]

Hoe ben je bij dit project terecht gekomen?

Ik was eigenlijk opzoek naar een facebook pagina voor Indo’s. Eerder volgde ik ook Indopagina’s op Hyves, want ik vind het leuk om op de hoogte te worden gehouden van actualiteiten en projecten. Toen vond ik HoezoIndo en kon me goed identificeren met de verhalen die erop staan.

Wat interesseert je precies. De geschiedenis of juist wat er nu speelt?

Allebei eigenlijk. Ik houd van geschiedenis. Ik heb me er ook in verdiept. In de achtergrond en wat er allemaal is gebeurd. Waarom heeft Nederland die relatie met Indië en waarom is het zo duidelijk aanwezig als je bijvoorbeeld uit een stad komt als Den Haag?

De tegenwoordigheid spreekt het me ook aan, want ik vind het belangrijk voor mezelf dat onze cultuur behouden blijft. Dat mensen weten waar ze vandaan komen. Het is toch net dat stukje identiteit wat anderen net zoals jij en ik van elkaar herkennen.

Wat is specifiek Indisch aan je en hoe herken je dat bij je Indische vrienden?

Heel veel eten. Ook als je onderling aan het koken bent. Te laat komen. Meestal gebruik ik dan als excuus dat ik Indisch ben. Maar ook hoe je naar elkaar toe bent met familie en vrienden. Het aspect delen. Ik weet vroeger als ik thuis was bij Nederlandse vrienden van mij. Bij etenstijd om zes uur werd er dan gezegd: ‘We gaan zo eten’ of met andere woorden: Bel je ouders en zorg dat je opgehaald wordt. Terwijl bij mij thuis, ondanks  mijn moeder Nederlands is, voor haar normaal is om te delen. Er  ging voor iedereen een bord op tafel. En datzelfde heb ik ook wel meegekregen.

Ah je vader is dus Indisch en je moeder Nederlands. Wat vind je van de geschiedenis van je vader?

Mijn vaders grootouders zijn alle vier van gemixte afkomst. Duits-Indonesisch, Frans-Indonesisch, Portugees-Indonesisch en Chinees-Indonesisch. De ouders en grootouders van mijn vader zijn al van gemengd bloed.

Ik weet dat de Fransen toentertijd Hugenoten waren. Die zijn gevlucht vanuit Frankrijk naar België, Nederland tot uiteindelijk Indonesië. De Portugese kant heeft te maken met een Singaporees vanwege zijn beroep als Kapitein. De ander kant weet ik eigenlijk niet.

Hoe heb je kunnen informeren over deze geschiedenis heb je dat zelf aan je vader gevraagd?

Mijn vader heeft zelf zijn stamboom uitgezocht en wist mij veel te vertellen. Dat wat ik weet heb ik van hem.

Wanneer is jou vader naar Nederland gerepatrieerd?

Na de oorlog (1946) is mijn vader met zijn grootouders die hem opvoedde naar Nederland gegaan omdat hij ondervoed was. Dit kwam door de leefomstandigheden in het Jappenkamp. Nadat hij een tijdje in Nederland zat is hij op advies van de schoolarts naar Denemarken gestuurd omdat het slecht ging met zijn gezondheid. Hij heeft hier ongeveer een half jaar gezeten en ging toen terug naar Nederland. In 1949 zijn mijn vader en grootouders vanuit Nederland naar Indonesië terug gegaan omdat het slecht ging met de gezondheid van zijn moeder. Zij wilde graag haar kind en ouders wederzien. Uiteindelijk is de hele familie in 1952 teruggegaan naar Nederland.

[/twocol_one] [twocol_one_last]

Een hele wereldreis.

Mijn opa heeft 16 kinderen is twee keer getrouwd geweest en later zijn ze allemaal naar Amerika gegaan en mijn vader en drie van zijn zussen zijn in Nederland gebleven.

Het Indische is dat iets wat in leven gehouden moet worden of is het iets wat verdwijnt?

Mijn vader zegt altijd:”Wij zijn de laatste generatie indo’s die als eerste zijn gekomen”. Dus ik ben me er wel van bewust dat het aan het verdwijnen is. Vaak genoeg kom ik Indische jongeren tegen die zich niet bewust zijn van hun identiteit. Toen ik jong was voelde ik me vooral Nederlands. Je ben je niet bewust van je huidskleur of cultuur en als je ouder wordt vraag je je af of er mensen zijn die hetzelfde hebben? Ik weet nog toen ik in Maleisië kwam had ik al een gevoel van thuiskomen. Maar ik denk wel dat het Indische aan het verdwijnen is.

[typography font=”Bentham” size=”22″ size_format=”px” color=”#808080″]Mijn vader zegt altijd:”Wij zijn de laatste generatie indo’s die als eerste zijn gekomen”.[/typography]

Als als je kinderen zou krijgen wat zou jij aan hen mee willen geven?

Alles wat ik zelf heb meegekregen. Ik zou ze ook meenemen naar een passar malam, ik zou Indisch voor ze koken, naar een Indische Toko gaan en naar Indonesië, ik zou ze opvoeden met Botol tjeboks, al die dingetjes. Het belang van familie, eten en delen. Vooral dat.
Ik ben altijd naar een passar gegaan. Een paar keer naar Indonesië.. Ik heb op Borneo waar mijn vader is geboren heb ik Tatoeages laten zetten op de ouderwetse Indonesische manier.

Gaaf, zou je dat kunnen laten zien?

Dit stuk is de traditionele Bunga Terung Tatoo. Dat moet altijd aan twee kanten. Het is de eerste tatoeage die je krijgt als je man wordt. Ik hou van tatoeages en ik wou er eentje van mijn eigen cultuur. Wat veel mensen bijvoorbeeld niet weten is dat de Indonesische cultuur en de Nieuw Zeelandse Cultuur de eerste zijn waarvan bekend is dat zij tatoeëerden.

De tatoeages zijn met een stuk hout 6 uur lang in mijn huid gehamerd. De tatoeages die ik heb laten zetten zijn ervoor om je te beschermen tegen de kwade geesten. Sommige tatoeages moet je verdienen en vertellen weer een ander verhaal. Ook die cultuur is aan het verdwijnen.

[/twocol_one_last]

 

[su_button url=”http://indogo.nl/projects/twijfelindo” target=”blank” background=”#ef4f2d” size=”7″ wide=”no” center=”yes” icon=”icon: rocket” desc=”Support dit project”]Ga naar crowdfundproject[/su_button]